Wojeryzm to jedna z parafilii, czyli zaburzeń na tle seksualnym. Polega na czerpaniu przyjemności z podglądania innych, najczęściej obcych osób. Jak wojeryści doprowadzają się do orgazmu? I czy powinni się leczyć? Sprawdź w naszym artykule.
Czerpanie przyjemności z patrzenia na nagie ciała innych osób jest zjawiskiem powszechnym. Osiąganie podniecenia poprzez przyglądanie się aktom seksualnym nieznajomych również. Najlepszym dowodem na to jest popularność pornografii, a nawet scen erotycznych z udziałem gwiazd kina i telewizji. Kim jest zatem wojerysta i czym różni się od przeciętnej osoby, która lubi oglądać filmy pornograficzne lub półnagie zdjęcia ulubionych aktorów?
Wojeryzm – czym jest podglądactwo?
Wojeryzm (fr. voyeuryzm), nazywany też podglądactwem, oglądactwem lub skoptofilią, to zaburzenie preferencji seksualnych. Należy do grupy parafilii, w których zaburzona osoba do osiągnięcia podniecenia potrzebuje niedobrowolnej obecności innych osób. Obserwowane osoby nie są bowiem świadome, że ktoś przygląda im się, gdy się rozbierają, myją lub oddają się aktywności seksualnej.
Choć wojeryzm narusza prywatność i intymność drugiego człowieka, należy pamiętać, że bycie podglądaczem nie jest jednoznaczne z byciem gwałcicielem. Wojerysta zazwyczaj fantazjuje o zbliżeniach z podglądanymi osobami, ale jego głównym i jedynym celem jest patrzenie. W ten sposób osiąga podniecenie i satysfakcję seksualną. Do orgazmu dochodzi poprzez masturbację.
Choć podglądaczem może być osoba o dowolnej płci i orientacji, statystyki dowodzą, że najczęściej zaburzenie to dotyka heteroseksualnych mężczyzn o ograniczonej aktywności seksualnej. Zdarza się, że onanizm związany z podglądaniem jest jedyną praktyką seksualną wojerysty.
Przyczyny podglądactwa
Przyczyny osiągania satysfakcji seksualnej poprzez podglądanie innych ludzi są bardzo indywidualne. Badania dowodzą jednak, że najczęściej taka forma zaspokajania swoich popędów pojawia się u nastoletnich osób i początkowo wynika zwykle z ciekawości. Jest to naturalny etap rozwoju. Osoby, które nie są zaburzone, z czasem tracą zainteresowanie podglądaniem i zaczynają rozwijać normatywne zachowania seksualne, takie jak odbywanie stosunków płciowych za obopólną zgodą.
Kiedy podglądanie staje się problemem?
Problem pojawia się wtedy, gdy dorastająca osoba nie przestaje realizować swoich popędów poprzez podglądanie i masturbację, i preferuje tego typu zachowania ponad inne formy aktywności seksualnej. Wówczas mówimy o zaburzeniu, którego powodem jest najczęściej wstydliwość i trudność w nawiązywaniu intymnych relacji z preferowaną płcią. Na ogół pojawia się ona u osób, których naturalny rozwój seksualny był blokowany przez niewłaściwe zachowania rodziców. Były na przykład wyszydzane lub zawstydzane w związku ze swoją cielesnością. W ten sposób zamiast nauczyć się intymności i stawiania granic, ich podejście do nagości zostało upośledzone, a wstyd stał się tak silny, że uniemożliwił im nawiązywanie normalnych relacji erotycznych.
Często z tego typu problemami zmagają się osoby konserwatywne i skrajnie religijne, którym skostniały kodeks moralny zabrania obcowania płciowego. W efekcie tłumione popędy i napięcie, których nie mogą rozładować w ramach zwyczajnego życia seksualnego, znajdują swoje ujście w zachowaniach nietypowych, m.in. w podglądaniu.
Czy skłonność do podglądania jest chorobą?
Wojeryzm znajduje się na liście Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych. Zalicza się go do zaburzeń psychicznych i zaburzeń osobowości z kręgu parafilii.
By pacjent został zdiagnozowany jako obsesyjny podglądacz, warunkiem jest utrzymywanie się u niego stanu nawracających i silnie pobudzających fantazji i zachowań przez ponad pół roku. Wówczas jego skłonność do osiągania podniecenia poprzez przyglądanie się ludziom w sytuacjach intymnych i erotycznych uznaje się za stałą. Dodatkowymi czynnikami, które świadczą o wojeryzmie są brak zamiaru ujawniania swojej obecności i brak zainteresowania kontaktem seksualnym z podglądaną osobą. O stanie chorobowym świadczy też fakt, że podglądacz odczuwa wstyd i wyraźny wstręt do samego siebie w związku ze swoją preferencją.
Jak leczyć się z wojeryzmu?
Osobom, które odczuwają cierpienie z powodu swojego preferowanego sposobu osiągania podniecenia, zaleca się szukanie pomocy u specjalistów. Najlepiej zapisać się na konsultację z psychologiem lub seksuologiem. Osoby dotknięte wojeryzmem najprawdopodobniej zostaną skierowane do psychiatry, który oceni stopień zaawansowania ich zaburzenia oraz zdiagnozuje jego możliwe przyczyny. Wówczas będzie mógł wybrać odpowiednią formę terapii, której celem będzie zmiana wzorców zachowań związanych ze sferą erotyczną.
Zobacz także:
- Klaustrofilia – seks w ciasnych pomieszczeniach
- Klizmafilia – dowiedz się, skąd bierze się to zaburzenie
- Parafilia, czyli zaburzenie preferencji seksualnych. Co warto wiedzieć?
- Czym jest koprofilia? Definicja, przyczyny, sposoby leczenia
- Froteryzm – ocieranie się jako źródło podniecenia seksualnego. Czy ocieractwo jest karalne?
